Καρπός

Στον Χρήστο Δάρρα

Μάνα , εδώ περνούν ασάλευτες οι ώρες
πλάι στα σταμνιά με το θολό κρασί
αγιάτρευτα παρέμειναν τα φύλλα
νυχτοπορούσα αγκαλιά σε προσδοκία
Πώς ένα ασάλευτο ποτάμι
που τον βυθό του παραδέρνει ;
έτσι αποκοιμιέται το μελάνι,
αργό , λιγνό , ξυνό σταφύλι
με ράχη από δέρμα
αν σου φανερωθεί
μπορεί να ειπωθεί κατάρα
αν σε κυριέψει
τότε θα είναι ευλογία
Μα, να
ως πρόσχημα θα φέρω
τις αγριεμένες κόρες
για τον καρπό της ευγενούς φιλίας
όσο μιλά δακρύζει το σαρκίο
κάποιου λειψού πολίτη
που όταν την "Φοινικιά" ανακαλύπτει
διασχίζει τ΄ απογεύματα απ τον φεγγίτη .

Ματθαίος Ματθαιάδης